ნაშრომი

II ტომი

სათაური

ვინაობის არ სუფიქსი ქართულ ენაში

ტექსტის ტიპი

სტატია

პუბლიკაციის ენა

ქართული

პირველი პუბლიკაცია

ჟურნალი "განათლება", № 1, 1918, გვ. 21-26.

ბოლო პუბლიკაცია

ა. შანიძე, თხზულებანი, ტ. II, თბილისი, 1981, გვ. 32-36.

ანოტაცია

ვინაობის ანუ სადაურობის გამოსახატავად მხოლოდ ორი სუფიქსი მოგვეპოება: ­ელ, როცა ადამიანზე ვლაპარაკობთ, და ­ურ, როცა საუბარი დანარჩენ საგნებს ეხება (დისიმილაციის გამო ­ურ სუფიქსის ნაცვლად ხშირად სუფიქსი ­ულ გვაქვს ხოლმე). ამ ორ ჩვეულებრივ სუფიქსს გარდა, ვინაობის აღსანიშნავად (სახელდობრ, ადამიანის ვინაობის გამოსახატავად) გვაქვს კიდევ ერთი იშვიათი სუფიქსი ­არ, რომლის საშუალებით მხოლოდ რამდენიმე სიტყვა გვაქვს ნაწარმოები. როგორც ირკვევა, ეს -არ წარმოშობით ჭანურ-მეგრული სუფიქსია რომელიც ჭანურს მთლიანად დაუკარგავს და რომლის დაკარგვა უკვე დაუწყია მეგრულსაც, ქართულ ენას კი შემოუნახავს რამდენსამე ნასესხებ სიტყვაში: ოდიშ-არ-ი, სომხით-არ-ი, ოპიზ-არ-ი, ოლთის-არ-ი, ვიკიხ-არ-ი და მტბევ-არ-ი.

საკვანძო სიტყვები

ვინაობის სუფიქსი, -არ სუფიქსი, ქართველური ენები, მეგრულ-ჭანური ენა

კორპუსული გამოცემის ავტორები

გიორგი ჯღარკავა, თინათინ ჯიქურაშვილი

ავტორ(ებ)ი

აკაკი შანიძე

ფაილები

ვინაობის -არ სუფიქსი.pdf

ვინაობის -არ სუფიქსი. Book.pdf